Czasem trzeba przerwy

Trochę mnie tu nie było.

 

Mija miesiąc od kiedy świat znowu zwariował. Miesiąc wojny. Tuż za naszym polskim płotem. Codziennie bombardują nas wiadomości o tym, gdzie zaatakowano, ile osób zginęło, ile uciekło ze swoich domów. Przyzwyczajamy się do sytuacji. Powoli zmienia się ona w nowy, szalony standard.

 

Z drugiej strony wołają do nas obrazki z różnej maści celebrytami gotującymi w stołówkach dla uchodźców, chwalącymi się wolontariatem. Z przejęciem opowiadają o tym jak ich cała ta sytuacja dotyka. I te same gwiazdki, po wywiadzie na temat Ukrainy lecą na pokazy mody, w międzyczasie na swoich Instagramach reklamując pasty do zębów i odkurzacze. Ja wszystko rozumiem. Taka praca, taki światek. Ale ja nie muszę być jego częścią. Gryzie mnie to w oczy i odrzuca. Dlatego na chwilę uciekłam z tego internetowego podwórka. Taki reset od Social Mediów dobrze robi na głowę. Polecam każdemu.

 

Żyjemy w świecie ekshibicjonizmu. Im częściej pokazujesz prywatne życie, tym częściej się o tobie mówi. Słupki rosną, klikalność się zwiększa. Im więcej emocji tym lepiej. Tak funkcjonuje spora grupa celebrytów. Z tego żyją, na takie zasady się zgodzili. Jeśli któryś z nich Ci nie pasuje, nie hejtuj, nie krytykuj. Po prostu przestań go obserwować i o nim czytać. Takie proste. Też ostatnio zrobiłam duże porządki.

 

Ja na blogu świadomie pokazuję tylko fragment swojego życia. Nie jest to dedykowana strona o mnie i mojej rodzinie. Nie taki był cel. Od początku chciałam się skupić na dostarczaniu Wam wartościowych i sprawdzonych treści, informacji o tym jak żyje się i mieszka w USA. O to pytacie i staram się jak mogę odpowiadać, wyszukiwać rzetelne dane. Dziękuję wszystkim, którzy to doceniają.

 

Jednak ostatnio ten internetowy kram mnie trochę przerósł. Wszyscy wiemy, że to co widzimy na Facebooku czy Instagramie to tylko wykreowany obrazek konkretnego autora. Nikt przecież nie pokazuje tego, czego nie chce pokazać. W pewnym sensie to sztuczny świat, wymyślona rzeczywistość. I czasem męczy. Bardzo. Dlatego ostatnio zrobiłam sobie mały reset i jest mnie trochę mniej.

 

Wierzę, że to co się dzieje w wirtualnej sieci nie jest nie wiadomo jak istotne. Ważne to co masz w głowie i sercu. I jaki robisz z tego pożytek. Wiele razy przekonałam się, że dobro i zło, które wysyłamy wokół do nas wraca. Jakkolwiek to nazwiesz: karmą, sprawiedliwością boską czy reakcją wszechświata. Dlatego zachęcam do zrobienia czegoś dobrego. Zmieniając jedną rzecz, możemy uczynić ten nasz świat trochę lepszym. Modlitwa, medytacja, mantra, darowizna, wsparcie materialne czy duchowe. Wszystko ma znaczenie. Niekoniecznie w świetle kamer. Dołączysz się?

 

Życzę Ci dobrego dnia w realnej rzeczywistości.