Irlandczyków w USA jest 6 razy więcej niż w samej Irlandii. Jak to możliwe?

Według danych z 2016 roku, ponad 32 miliony mieszkańców USA, deklaruje irlandzkie pochodzenie. Tak więc, co dziesiąty mieszkaniec Stanów uważa się za Irlandczyka. Wychodzi na to, że USA mieszka ponad 6 razy więcej Irlandczyków niż w samej Irlandii. Jakim cudem? 

 

Nowy York, Manhattan. Sobota. 2 marca. Lekki mróz, ale słonecznie. Szukam parkingu. Tłumy na ulicach, jak zawsze. Jestem tu jakieś 20 minut. Jeżdżę w kółko. Miejsca parkingowego jeszcze nie znalazłam, ale minęłam co najmniej 5 Irlandzkich barów. Mam wrażenie, że są na co drugiej ulicy. Trudno ich nie rozpoznać, bo nad każdym powiewają Amerykańskie i Irlandzkie flagi. Obok drzwi wejściowym znaleźć można nazwisko założyciela: O’Brien, O’Sullivan albo O’Connor. Nie musze wchodzić, żeby wiedzieć, że w środku siedzi sporo miłośników Guinnesa. I że w typowym irlandzkim barze będzie dużo piwa, drewna i zieleni. Zielone stoliki, albo kanapy, albo wykładzina. Szczególnie teraz, gdy zbliża się zielone święto. Dzień św. Patryka. W oknach wystawowych jeszcze niedawno migały walentynkowe serduszka. Teraz ustąpiły miejsca koniczynom, garncom ze złota i krasnoludkom z rudą brodą, ubranym od stóp do głów na zielono. Za 2 tygodnie, ulicami po których teraz krążę, przejdzie wielka, zielona, irlandzka parada. Organizuje się ją w na cześć irlandzkich emigrantów i ich wkładu w kulturę amerykańską. Na pewno zjawią się tłumy, bo aż 13 % mieszkańców Nowego Yorku twierdzi, że ma pochodzenie irlandzkie. Szaleństwo pewnie będzie w Bostonie – tam 20% miasta stanowią dzieci i wnuki imigrantów z Zielonej Wsypy.  Ale skąd tu tylu Irlandczyków?

 

 

 

Wielka zielona emigracja

 

Irlandia od wieków była pod dominacją Wielkiej Brytanii. Niepodległość kraju, po raz pierwszy, uznano dopiero w 1921 roku. Do tego okresu, Brytyjczycy ściągali wysokie podatki, blokowali prawa Irlandczyków do posiadania ziemi i prześladowali katolików. W XIX wieku wyzyskiwana Irlandia uznawana była za jeden z najbiedniejszych krajów Europy. I tu ciekawostka – ze względu na toczące się na wyspie powstania niepodległościowe i podobną sytuację na ziemiach polskich, Irlandczyków porównywano do Polaków i na odwrót.

Czara goryczy przelała się po 1845 roku. Głównym pożywieniem ubogich Irlandczyków był wtedy ziemniak – łatwy i tani w uprawie. W tym okresie, na wyspie rozpowszechnił się grzyb, powodujący gnicie ziemniaków jeszcze zanim nadawały się do jedzenia. Sytuację pogarszał wyzysk Brytyjczyków. Skutkiem był głód, choroby i ogromna fala emigracji. Z ponad 8 milionów Irlandczyków milion zmarło, a kolejne 2 miliony uciekły z kraju, w większości do Ameryki. W ciągu 10 lat populacja Irlandii zmniejszyła się prawie o połowę.

 

 

Najbiedniejsi z bogatych nie czekali na cud

 

Lata mijały, a na wyspie sytuacja niewiele się polepszała. Brytyjczycy zablokowali rozwój, narzucili język angielski, ale z drugiej strony, uruchomili kilka regularnych połączeń morskich do Ameryki, bezpośrednio z Irlandii. Brak bariery językowej, łatwość wyjazdu, rodzinne więzy z czasów Wielkiej Emigracji, ubóstwo i brak perspektyw na wyspie – to wszystko sprawiało, że decyzja o emigracji stawała się dużo łatwiejsza. Wielu Irlandczyków w XIX i XX wieku popłynęło w podróż w jedną stronę.

Jeszcze w 1982 roku, The Economist, nazwał Irlandię “Najbiedniejszym z bogatych ” („The poorest of the rich”). Cud gospodarczy, do którego jeszcze niedawno nawiązywano w Polsce w kampanii wyborczej, miał miejsce dopiero w latach 90-tych. Inna sprawa, że to żaden cud, tylko zaplanowana, rozsądna polityka, ale ja się na tym blogu polityką nie zajmuję. Na szczęście. ???? Zielona wyspa, stała się bogatą Zieloną wyspą dopiero na pod koniec XX wieku.

 

 

W Dzień św. Patryka każdy może poczuć się Irlandczykiem

 

Miliony emigrantów przyjbyłych z Irlandii wywarły duży wpływ na kulturę Amerykańską. Irlandczycy wchodząc w relacje z Amerykanami i innymi emigrantami z Europy ciągle pamiętali o swoim pochodzeniu. Wystaczy, że twoja prababcia pochodziła z Irlandii i to już czyni Cię Irlandczykiem. Za Irlandczyków uważają się nawet pra-pra-prawnuki imigrantów. A szczególnie w Dzień św. Patryka. Święto to tak dobrze się przyjęło, na początku marca, że na co drugim domu, znajdziecie zielone dekoracje, a każdy pub oferuje wtedy happy hour ???? Dla Amerykanów to okazja (albo wymówka) do pójścia do baru i posiedzeniu ze znajomymi przy kuflu dobrego piwa. A kto nie lubi takich beztroskich świąt? I ja nie mam nic przeciwko. Chętnie się poświętuję. A ty? Przyłączysz się?

 

P.S. Przy okazji Irlandzkiego święta obejrzałam właśnie całkiem dobry film – Brooklyn z 2015. Poza wątkiem miłosnym (w każdym amerykańskim filmie musi być wątek miłosny ????) pokazuje też uczucia z jakimi zmagamy się my – imigranci. Polecam. https://www.rottentomatoes.com/m/brooklyn